مدولاسیون تقسیم فرکانس عمود برهم (Orthogonal Frequency Division Multiplexing) یا به اختصار OFDM یک تکنیک مدولاسیون بر اساس اصل انتقال همزمان n فرکانس متعامد است. این مدولاسیون، در تبادل اطلاعات با حجم بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد و در کاربردهایی نظیر DSL، شبکه های محلی بی سیم (wifi)، تلویزیون دیجیتال (DVB) و Wimax استفاده می‌شود. یک امتیاز ویژۀ OFDM صرفه جویی در استفاده از پهنای باند است. فرکانس‌های متعامد اغلب به عنوان زیرحامل‌های (Subcarrier یا Subchannel) OFDM شناخته می‌شوند. پهنای باندی که به هر کدام از این زیرکانال‌ها اختصاص می‌یابد کمتر از کل پهنای باند سیگنال اصلی است. داشتن پهنای باند فرکانسی کوچکتر برای هر زیرکانال معادل با پریود زمانی بیشتر (نرخ کمتر دیتا) در هر زیر کانال، و در نتیجه مقاومت بهتر در برابر انتشار چندمسیره، نسبت به سیگنال تک حاملی (بدون OFDM) است. در این درس اصول OFDM و چالشهای مهم موجود در آن توضیح داده می شود.